जन्मदिन र कोर्ट मार्शल!!

२७  तारिक बिहानै ७ बजे नयाँ बानेश्वर पुग्नुपर्ने थियो। सिन्धु बिकास बैंकको क्यास भेरिफिकेसनको लागि सिन्धुपाल्चोक जाने कार्यक्रम तय भएको थियो। बिहानै सखारै बाइक हुइक्याउदै पुगे बानेश्वर तर ७ ४५ मा बैंकको भ्यान आइपुग्यो बि टि आइ अगाडी। सम्भु र म भ्यान मा बस्यौ , शान्तिनगरबाट बिपिन दाइ  चढ्नु भयो। हामि लाग्यौ सिन्धुपाल्चोक तिर। गाडिमा हिन्दि गीतहरु घन्किरहेका थिए। गाडीमा मैले सम्भुलाई काम कसरि गर्ने सम्झाइदिए , कुराकानी गर्दा गर्दै हामि दोलालघाट पुग्यौ। सम्भुलाइ दोलालघाट मलाइ खाडीचौर र बिपिन दाइलाई बार्हबिसे शाखा छुट्याइएको थियो। खाडीचौर ९ १५ मा पुगियो। जाने बित्तिकै काम सुरु गरे, समय कम थियो ,९ ३० मा बैंकको कारोबार सुरु हुने भएकोले हतार हतार गर्दै क्याश भेरिफिकेसन सक्काए। बिपिन दाइ बर्हबिसेमा सकेर खाडीचौर हुदै दोलालघाट पुगेर खाना खाने तय भएको थियो तर दाइ बजार तिर लाग्नु भएछ ढिलो हुने भएर खाना खाएर बस भन्नु भो। म खाना खान कबिता म्याम संग लागे। खाना खाएर डेड घण्टा कुरे पछि दाइ आइपुग्नु भयो र हामि दोलालघाट तिर लग्यौ। दोलालघाटमा सम्भुलाई लिएर काठमान्डू तिर लाग्यौ। धुलिखेलमा एकछिन भ्यान बिसाइयो। कफी र केहि खाजा खाएर हामि गन्तब्य तिर लाग्यौ। काठमान्डू ६ बजे आइपुग्यो। मेरा एक साथी मलाइ कुरिरहेका थिए। अफिसबाट बाइक निकालेर साथीलाई लिएर घर तिर लागे। दिनभरी फोन ब्यस्त नै थियो साथीहरुले जन्मदिनको सुभकामना दिन फोन गरेका थिए। म आफैलाई थाहा छैन मलाई कसैले प्रतक्ष्य रुपमा ह्याप्पी बर्थडे भन्यो भने लाज लाग्छ।त्यसपछि सधै जस्तो घर तिरका साथीहरुले हरेक को जन्मदिनमा केक काट्ने चलन अनुसार केक को बन्दोबस्तो गरेका रैछन। किशोर दाइ,दिवाकर दाइ,मनोज,रबि दाइ सब मलाई कुरिरहेका रहेछन। मोटरसाइकल घरमा थन्क्याएर म लागे जिन्को फरेस्ट रिसोर्ट तिर। मैले २ ३ वर्ष यता खाना इन्जोय गरेको थिइन , धेरै पछि खानाको मज्जा लिएर घर फर्किए।  यसरि बित्यो जन्मदिन।

मेरी मन कि राजकुमारी !

मेरी मन कि राजकुमारी !
तिमीले प्रेमको प्याला पिलायौ !
मलाई प्रेम गर्न सिकायौ !
म त रोइरहेको थिए !
तिमीले हास्न सिकायौ बाच्न सिकायौ !

म त अल्लारे ठिटो हाउडे केटो !
मनसंग मन बात गर्न सिकायौ !
नजर मा नजर मिलाई प्यार गर्न सिकायौ !
मदिरा बिना नै मात लाग्न सिकायौ !

यौवनको जंगलमा फुलेको फुल टिप्न सिकायौ !
साझमा लुकी लुकी भेट्न सिकायौ !
अंगालोमा बाधिएर झुमी झुमी नाच्न सिकायौ !
भुलिसकेको बिगतका प्यारा पलहरु साच्न सिकायौ !

मन !!!!!

छट्पट्टिरहेको उद्देश्यले यो दुखि मनलाई सोध्छ
के मेरो अस्तित्व तिमीमा नै  निर्भर छ ?
गन्तव्यले परैबाट थपडी बजाई मेरो दिमागलाइ झक्झ्क्याइदिञ्छ
मृत्यु मिठो भन्ने ओठले आखाबाट बगेको आशु पिईदिन्छ।

भाग्यसंगको जुहारीमा आत्मबल हराएजस्तै
मदिरा बिनाको नशामा शुन्यतारुपी घनचक्करको विचरण गर्दै
शिथिल यी हात गोडाहरू कसैको सहाराको पर्खाईमा
अर्थहीन जीवनको सुर्य-चन्द्र कटाइदिञ्छ

आफ्नै प्रश्नले आफैलाई घायल बनाएका क्षणहरु
नशा बिनाको नशामा छट्पटिएका पलहरु
मुस्कानको कारण आफैलाई सोध्दै
पीडाका पोकाहरु छिचोल्दै  जीवन आफैमा रमाइदिञ्छ। 

सोच

एकछिन घोत्लिए केहि लेखु भनेर , दिमाग खालि छ। बिषय छनोट गर्न गारो भयो, तै पनि केहि पोत्छु भनेर सब्द छान्न थाले।
मायालाई बिषय बनाउ या धर्मलाई , राजनीति पनि एउटा विकल्प हुनसक्छ।
आज कुनै बिषय नछानी पोत्ने छु तर बहावमा लेखाइ नै एक बिषय बन्नेछ।

कहिले काही चिच्याउन मन लाग्छ सब बहहरु भाग्ने गरि। तर समस्याको समाधान भएको हुदैन। आशा निराशा दुइ चक्र हुन्। कहिले कुन कहिले कुन पालै पालो आउछन। एकै चोटी दुइटैले ढोका ढक्ढक्याएको याद छैन।
जित र हारको अर्थ के, यहाँ खुसीले कति अंश ओगट्छ ? मनको शान्ति जित हो कि भौतिक साधन ? व्यक्ति पिच्छे सोच फरक छ र बुझाई पनि। जति सुकै आध्यात्मिक बाटोमा हुइकिए पनि भौतिकबादले कहाँ छोड्न सक्छ र। या त सन्यासी बन्नुपर्यो या त जोगी , नत्र जति सुकै भगवानको गुणगान गाए पनि भौतिकबादबाट अछुतो रहन सकिदैन।
 म हरेक बिषयमा कन्फुज हुन्छु , चाहे माया होस् चाहे भगवान।

स्व-प्रोत्साहन एक कला हो। यो त तपस्या हो। फेसबुकका दुइ लाइनले केहि क्षण को खुसि मात्र दिन्छ , जीवन भरि जिउने बाटो होइन, त्यसैले जीवन खुसि भएर जिउन लगातारको मोटिभेसन चाहिन्छ जुन लगातारको अध्ययनले मात्र दिन सक्छ। अध्ययन गारो कुरा हो। के पढ्ने कुन पुस्तक उठाउने सब भन्दा ठुलो प्रश्न हो। सबै भन्दा सजिलो त जीवन माथि लेखिएका लेख पढ्नु उचित हुन्छ। दिनको केहि समय निकालेर ति पुस्तकहरु भनौ अध्यात्म , दर्शन पढ्नु उचित हुन्छ। हो अध्यात्म पढ्ने मन हुन्न , दर्शन त दिमागले नभ्याउने हुन्छ। तर पढ्दै गएपछि बुझ्ने कुरा हो। जब पढ्न थालिन्छ तब झन् पढ्ने उत्सुकता बढ्दै जान्छ।
-सोच 

सोच !!

मेरो कर्मले कसैलाई कुनै हानि नगरोस्। 

मेरो सहयोग माग्नेले कहिल्यै खाली जानु नपरोस्। 

मेरो जीवन  यस्तो होस्। 

WORDS......

समयको गतिलाई कस्ले रोक्न सक्छ र। 
यो त खेल हो। यो त दौड हो। 
हुर्किएको हृदयले तिम्रै हात खोज्छ।  
जिन्दगीको बहाबमा, तिमि संगको माया 
मात्र एउटा मोड हो। 

आशाको भुमरीमा तिमि, एक पात्र हौ। 
म त एक्लो छु अनि तिमि पनि 
हाम्रो माया त केवल प्रकृति चलाउने नियम हो। 
म त बेग्लै छु अनि तिमि पनि। 

भगवानको दरवारमा जति पाइला  टेके पनि 
कोमल फूलहरु जति सुकै चुडे पनि 
भगवान मान्ने तिम्रो मनले भाग्यलाइ के मान्ला र 
मेरो छातीमा आशु बिसाई जति सुकै रोए पनि। 

म त जान्दिन भौतिकवादी बन्न 
तिमीले तेर्स्याएको भगवान मान्न 
तिमि को हौ अनि म को हूँ 
म त सक्दिन दुखहरु लुकाई सुखहरु साच्न। 

जिन्दगी !!!!

 जिन्दगी अनुभव गर्दा गर्दै सकिन्छ ।

 कहिले अभाव्,कहिले भरिपूर्णता

 कहिले हासो,कहिले आसु

 कहिले आशा,कहिले निराशा................

song

Wen I wake up in the morning, they say devil is up
I live my life , n nvr give a fuck..
They say they’d like to burn me inside
They like to think m perfect drug…
N I still say I nvr give a fuck…

I ws standin near to the shore..
to fake the tears…to blow the fear…
Loneliness is my hobby, m livin lyk a log..
They r ready to say m d black dove…
It olws reminds me I nva giv a fuck…

I scream louder, m like a ghost…
Walkin into d nite, breakin d horde..
Shouting like a rocker….
like I hav neva done bfor..

nvr lived fo ownself…nvr found a place..
they r livin lyk a ruler dey r designin me
m locked by own self n they took all the key…
they r updating me tat I never wanna b…

wanna kn ownself..wer I cn find peace…
remembering dos day I olwas use to rock…
I dun wanna beg god, memories fucked me up…

God is brutal created by priest..
Nvr found a god inside a caba,masjid n in christ…
Wanna give my life, damn… nvr got a way through…
Nva wan help..nvr wan hands…neva wanna blame u…